- Türkiye Diyabet ve Obezite Dergisi
- Vol: 7 Issue: 2
- Tip 1 Diabetes Mellitus Tanılı Hastalarda Poliglandüler Otoimmün Sendrom Sıklığının Tespiti ve Diyab...
Tip 1 Diabetes Mellitus Tanılı Hastalarda Poliglandüler Otoimmün Sendrom Sıklığının Tespiti ve Diyabetin Prognoz ve Komplikasyonları ile İlişkisinin Araştırılması
Authors : Rabia Acar, Faruk Kilinc
Pages : 102-111
Doi:10.25048/tudod.1296972
View : 28 | Download : 50
Publication Date : 2023-08-31
Article Type : Research Article
Abstract :Amaç: Tip 1 diabetes mellitus (T1DM) tanılı hastaların üçte birinde otoimmün poliglandüler sendrom (OPS) bulunmaktadır. Çalışmada T1DM’ye eşlik eden OPS sıklığı ve diyabetin prognoz, komplikasyonları ile ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya Endokrinoloji polikliniğine başvuran ve T1DM tanısı ile takipli 99 hasta dahil edildi. Verilerin analizinde Ki-Kare analizi (Pearson Chi-kare), Kolmogorov-Smirnov testi, Student t-testi, Mann Whitney-U testi, Spearman Korelasyon testi ve Kruskal Wallis testi kulanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS 22 paket programı kullanıldı. Anlamlılık değeri p≤ 0,05 olarak alındı. Bulgular: Çalışmaya alınan hastaların 25’inde (%25,3) hipotiroidi ve 8’inde (%8,1) çölyak hastalığı saptandı. Hastaların 9’unda (%9,1) anti endomisyum antikor, 50’sinde (%50,5) adacık antikoru, 22’sinde (%22,2) anti insülin antikor, 26’sında (%26,3) anti parietal antikor, 8’inde (%8,1) doku transglutaminaz IG A, 43’ünde (%43,4) ANA, 4’ünde (%4,0) ASMA pozitifliği ve 25’inde (%25,3) OPS varlığı tespit edildi. T1DM tanılı hastalarda retinopati, nöropati ve nefropati gelişen hastaların hastalık süresi gelişmeyenlerin hastalık süresinden anlamlı şekilde yüksek olduğu tespit edildi. Hastaların hastalık yılı ile VKİ ve bel çevresi arasında pozitif yönde, hastalık yılı ile HbA1c ve c peptit arasında ise negatif yönde anlamlı bir korelasyon saptandı. OPS varlığı arasında retinopati varlığı, nöropati varlığı ve nefropati varlığı açısından anlamlı farklılık olmadığı saptandı. Bunun yanında OPS varlığı arasında HbA1c değeri açısından da anlamlı farklılık görülmedi. Sonuç: T1DM tanılı hastalarda diğer otoimmün hastalıkların sıklığında yıllar geçtikçe ciddi bir artış gelişmekte olup, diyabetik hastaların takiplerinde komplikasyon risklerinin azaltılması, iyi bir prognoz, iyi klinik gelişim ve erken tanı açısından otoimmün hastalıkların diyabetin hem tanı anında hem de ilerleyen yıllarında dikkate alınması gerekmektedirKeywords : Tip 1 diabetes mellitus, , Otoimmün poliglandüler sendrom, , Prognoz