- Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi
- Vol: 22 Issue: Migration Special Issue
- KONAR-GÖÇERLİKTEN YERLEŞİKLİĞE, YÜZER-GEZERLİKTEN YERELLİĞE GÖÇ...
KONAR-GÖÇERLİKTEN YERLEŞİKLİĞE, YÜZER-GEZERLİKTEN YERELLİĞE GÖÇ...
Authors : Erkan Polat, Müge Polat
Pages : 1329-1341
View : 8 | Download : 2
Publication Date : 2017-11-30
Article Type : Research
Abstract :İnsanların bir yere yerleşme ve yer değiştirme kapasiteleri bir taraftan köklerinin güçlendirilmesine bir taraftan ise köksüzlüğüne referans verir. İnsan için yaşadığı yerde "mesken tutmak” varoluşunun en doğal şeklidir. İnsan yapısı gereği çevresi ve kent kültürü arasında düzenli ve uyumlu bir ilişki sağlamak arzusuyla ‘yüzer-gezer’ bir zihin ya da ‘konar-göçer’ bir canlı olarak varlığını sürdüremez, belli bir ‘yer’e ait olmalıdır. Bu aidiyetin tabanını oluşturan mekân zamanla birlikte ‘yoğunlaştıkça’ - zamanla bir kültür ona kök saldıkça- bir ‘yer’e dönüşür, tanım ve anlam kazanır. Bu bir kendiliğinden ‘özdeşleşme’ durumudur, yersizlik (placeness) ya da olmayan yer (non-place) karşıtı bu durum, bireyin bir "varoluş noktası” na sahip olması yani bir yerde "mesken tutması”, kendisini orasıyla özdeşleştirmesi anlamına da gelir. Geçmişteki izleri taşıyan ve anlatan ‘Zeitgeist’ diye ifade edilen zamanın ruhu ile ‘genius loci’ olarak tanımlanan mekânın ruhu bu özdeşleşmenin sacayaklarıdır.Keywords : Göç, Zaman-Mekân, Özdeşleşme, Varoluş, Yer