KİTAB-I MUKADDES METİNLERİNDE HZ. PEYGAMBER’İN (SAS) MÜJDELENMESİ KONUSUNDA BİR İNCELEME: MUʻCİZÂT-I AHMEDİYE RİSALESİ PERSPEKTİFİNDEN-(I)

Authors : Yunus Gördük

Pages : 5-44

View : 21 | Download : 10

Publication Date : 2020-06-30

Article Type : Research

Abstract :Bedîüzzaman Saîd Nursî, sürgün hayatında Barla’da telif ettiği Muʻcizât-ı Ahmediye risalesinin bir bölümünde Eski Ahit ve Yeni Ahit’ten Hz. Peygamber’in (sas) geleceğini müjdeleyen yirmi üç delile yer vermiştir. Bunların dokuzu Tevrat’a, üçü Zebûr’a (Mezmurlar), dokuzu İncîl’e (Bunlardan sekizi Yuhanna’ya) atfen zikredilmiştir. İki delil ise yine Eski Ahit’in Eşʻıyâ ve Mîḥâîl (Yeşaya, Mika) bölümlerinde bulunmaktadır. Nursî’nin İslâmî kaynaklarda geçen ilgili bilgi ve analizleri, kaynak eserlere ulaşma imkânından mahrum olduğu halde, adeta zihnen süzüp rafine ederek en kısa ve öz şeklini kendi risâlesinde sunduğu görülmektedir. Eser bu yönüyle, telifi esnasında ilâhî bir inayetin var olduğunu teyit eder niteliktedir. Nursî genel anlamda önemli gördüğü delilleri yahut mahfûzâtından hatırlayabildiği kadarından gerek gördüklerini eserine almış ve kadîm İslâm ulemasının izini takiben yorumlamıştır. Müellife göre geçmiş peygamberlerin Hz. Peygamber’den bahsetmemiş olması imkânsızdır. Çünkü beşeriyet tarihinin en önemli hadisesi son peygamberin ortaya çıkışıdır. Dolayısıyla enbiyanın ihbarı ve bunların elimizde bulunan kütüb-i sâbıkada mevcudiyeti şüphesizdir. Mevcut delillerin bir kısmının beraberce ve belli bir mantıksal örgü ile sunumu ise son derece ikna edici büyük bir delile dönüşmektedir. Bir makale boyutunu aşmamak adına bu çalışmada Nursî’nin, Mezmurlar (Zebûr) hariç Eski Ahit metinlerine müsteniden aktardığı delillerle ilgili analizlere yer verilecektir. Mezmurlar ve Yeni Ahit (Yuhanna İncîli) metinlerindeki deliller ise bunun devamı niteliğindeki ikinci makalede ele alınacaktır.
Keywords : Siyer, Hz. Peygamber, Nursi, Risale-i Nur, Mu'cizat-ı Ahmediye, beşaret, delil, Kitab-ı Mukaddes, Eski Ahit