V. S. NAİPAUL VE İSLAM
Authors : Ahmet Kayintu, Özlem Aydin
Pages : 853-902
Doi:10.14520/adyusbd.854
View : 23 | Download : 8
Publication Date : 2014-12-01
Article Type : Other
Abstract :Bu çalışmada, çağdaş İngiliz edebiyatı ve dünya edebiyatının Nobel ödüllü en önemli yazarlarından biri olan V.S. Naipaul’un İslam ve Üçüncü Dünya hakkındaki görüşlerinin eleştirel bir yaklaşımla incelenmesi amaçlanmıştır. Bu konuda özellikle İnananlar Arasında ve İnancın Ötesinde adlı gezi kitapları, onun farklı dönemlerde İslam ülkelerine yaptığı ziyaretleri ve dolayısıyla İslam ve Müslümanlara ilişkin ortaya koyduğu görüşleri bu çalışmamızın konusunu oluşturmaktadır. Çağdaş dünya edebiyatında yazar olarak sahip olduğu ün kadar, Batı dünyasında İslam’a atfedilen olumsuz imajın oluşumunda son derece önemli bir nüfuza sahip olan Naipaul’un bu konudaki düşünceleri, dünyada önemli tartışmalara yol açmış ve hatta aldığı Nobel ödülünün sorgulanmasına neden olmuştur. Ancak yazarın özellikle bu yönü ülkemizde ve hatta akademik çevrelerde pek fazla çalışmaya konu olmamıştır. Öte yandan ulusal ve uluslararası ölçekteki kültürel, dini, siyasi ve sosyolojik bağlamlarda sürekli kendisine yer bulan Batı ve İslam karşıtlığı, İslamofobia, medeniyetler çatışması gibi tartışmalarının günümüzdeki seyrini anlama konusunda da bu mütevazi çalışmanın mevcut boşluğu bir nebze de olsa dolduracağı ümit edilmektedir. Çalışma, giriş kısmı ile yedi alt başlık ve bölümden meydana gelmektedir. Birinci bölümde Naipaul’un Batı ve Doğu dünyasındaki konumu ve kazandığı Nobel ödülü de dahil olmak üzere görüşlerinin yol açtığı tartışmaların yankıları ele alınmaktadır. İkinci bölümde roman yazarı olarak ün kazandığı halde, kendi görüşlerini yaymak için en iyi araç olarak olarak seçtiği gezi yazarlığına geçişinin nedenleri irdelenmektedir. Sonraki bölümde Naipaul’un İslam ülkelerini ziyaret amacıyla çıktığı yolculuğunun başlangıcında İslam’a ve Müslümanlara yönelik olumsuz düşüncelerin ve önyargıların etkisinde olduğunun görüldüğü ruh hali tartışılmaktadır. Çalışmanın dördüncü bölümünde Naipaul’un, kendisini bir sürgün ve ulusaşırı bir yazar olarak tanıtmasının bir kimlik krizinin dışavurumu ve Batı’daki konumunu pekiştirmek için bir manipülasyon olduğu ortaya konmaktadır. Takip eden bölümde Naipaul’un, İslam’ı Araplara özgü etnik bir din olarak, bu dine mensup olanları da kendi dünyalarından ve kültürlerinden kopmuş dönme Müslümanlar olarak nitelemesi tartışılmaktadır. Çalışma, İslam’ın Naipaul tarafından barbarlık, parazitlik ve sömürgecilikle özdeşleştirilmesinin sorgulandığı altıncı bölüm ile Naipaul’un İslam’a ilişkin düşüncelerini kanıtlamak için amacına en uygun aşırı uçtaki bireysel örnekleri ve olayları söz konusu ettiği yedinci bölüm ve varılan sonuçların ve önerilerin tartışıldığı sonuç kısmıyla tamamlanmaktadır.Keywords : Naipaul, İslam, sömürgecilik, postkolonyal.