SELÇUKLULARIN ERKEN DÖNEMİNDE VEZİRLİK KURUMU

Authors : Mustafa Alican

Pages : 1-16

Doi:10.14520/adyusbd.727

View : 29 | Download : 12

Publication Date : 2014-04-01

Article Type : Other

Abstract :Dandanakan Savaşı’nda Gaznelileri ağır bir hezimete uğratarak bağımsızlıklarını ilan eden ve devletlerini kuran Selçuklular, artık sultan unvanını kullanmaya başlayan Tuğrul Bey’in liderliğinde hızlı bir kurumsallaşma sürecine girmişlerdi. Bu kurumsallaşma sürecinde Selçuklu siyasî yapısında ortaya çıkan birçok idarî öğeden biri de vezirlik oldu. Abbâsîlerden itibaren İslâm dünyasında yaygın olarak kullanım alanı bulan bir siyaset aygıtı olarak vezirlik, devlet başkanı konumundaki sultanın otoritesinin uygulanması ile ilgiliydi. Sultanın mutlak vekili olarak vezir, yetkisini doğrudan sultandan alır, icra faaliyetlerini onun adına yürütürdü. Bu manadaki vezirlik müessesesi, Selçuklularda, henüz erken dönemlerde, Sultan Tuğrul Bey döneminde belirginleşmeye başladı. İlk vezirini 1030’lu yılların sonunda edindiği bilinen Tuğrul Bey beş vezir ile çalıştı. Bu vezirlerin ilk dördü temel anlamda vezirlik kurumunun siyasî gücünü kullanabilen vezirler olmayıp daha ziyade devletin kuruluş evresinde Sultan Tuğrul Bey’e sosyal ya da ekonomik katkı sağlamış olan zengin toprak sahipleriydi. Fakat Sultan’ın son veziri Amîdu’l-Mulk Kundürî, "vezir” kelimesinin bütün siyasal içerimlerini en otoriter bir biçimde kullanmasıyla tarihe geçecek, onunla birlikte, kurum tam anlamıyla belirleyici bir icra makamına dönüşecek ve zaman zaman sultanın otoritesini dahî gölgede bırakacaktı. Çalışmada, Selçukluların kuruluş dönemlerinde vezirlik kurumunun geçirdiği evrimsel süreci irdelemeye çalışacak ve ilk Selçuklu vezirlerinin kullandığı yetkinin biçimini değerlendirilmiştir.
Keywords : Vezirlik, Selçuklular, Tuğrul Bey, Amîdu’l-Mulk, otorite