Albertus Magnus ve Bir Bilim Olarak Etik

Authors : Süleyman Dönmez

Pages : 27-44

View : 15 | Download : 19

Publication Date : 2007-03-01

Article Type : Research

Abstract :Ortaçağ, basmakalıp yargılardan sıyrılarak açık bir zihinle incelenirse, onun ancak modern dönemlerde ulaşılabilmiş bir düzey sanılan yaratıcı bir düşünce zenginliğine ve aydınlığa sahip olduğu hemen fark edilir. Öyle ki, o, sadece teolojide değil, felsefede de günümüze ışık tutabilecek pek çok verimliliğe ve açılımlara sahiptir. Felsefî bağlamda verimlilik ve açılımdan anladığım, aktif olan yaşama ve düşünceye katılımda evrensel nitelikler taşıyan farklı kuramsal yapıların keşfedilmesi ve yeni alanların hizmete sunulmasıdır. Batı dünyasının "büyük / magnus” lakabıyla onurlandırdığı ve Ortaçağda evrensel doktor / doctor universalis payesine sahip tek şahsiyet olan Albert (1206–1280), felsefî, teolojik ve bilimsel araştırmalarıyla, özellikle de Aristoteles’in etkisiyle doğal alana ayrı bir önem atfederek, en azından tercih ettiği yöntem açısından çağını aşmış görünmektedir. Onun 19. yüzyıla kadar geçerliliğini koruyan Aristoteles (İ. Ö. 384–324) menşeli bilim ölçütlerine bağlanarak metafizik tabanlı teorik bir etiği pratik bir yapı olarak temellendirmek istemesi, günümüzde de tartışmalı olan bir soruna farklı bir açıdan bakabilme imkânı sunmaktadır .
Keywords : Albertus Magnus, Etik, İkinci analitikler, Bilim, İlim, Ortaçağ Felsefesi