Implementation Of The EU’s Normative Power In Armenia: Transformation Or Toleration?

Authors : Tutku Dilaver

Pages : 103-121

View : 12 | Download : 8

Publication Date : 2020-12-07

Article Type : Research

Abstract :Avrupa Birliği 1991 yılında dağılan Sovyetler Birliği’nin ardından bağımsızlığını ilan eden ülkelerle kendi güvenliğini sağlama ihtiyacına bağlı olarak ilişki kurmaya başlamıştır. AB’nin bu güvenlik ihtiyacını sağlamak için kullanılacak yöntem Maastricht Antlaşmasının Ortak Dış ve Güvenlik Politikasında bölümünde benimsenmiş; Komşuluk Politikasıyla genişletilmiştir. Bu politikaların temelinde AB değerlerinin komşu ülkelere benimsetilmesi yatmaktadır. Bu şekilde kalıcı barış ortamının tesis edileceği düşünülmektedir. AB’nin bu politikalarından yola çıkan Ian Manners, AB’yi bir normatif güç olarak tanımlamıştır. Ona göre AB, diğer ülkeleri bu şekilde Avrupalılaştırmakta, değiştirmekte ve dönüştürmektedir. Ermenistan ile 1991 yılında başlayan ikili ilişkiler 1999 yılında Ortaklık ve İşbiliği Anlaşmasının imzalanmasıyla kurumsal bir çerçeve kazanmıştır. Ancak ne Ortaklık anlaşması ne de Anlaşmanın uygulanabilmesi adına hazırlanan Eylem Planı, Ermenistan’ın AB’nin beklediği ilerlemeyi sağlamasına yaramamıştır. AB’nin kendi dış politikasını gözden geçirmesini takiben Doğu Ortaklığı programı başlatılmış ve Ermenistan’da bu programın içine alınmıştır. 2017 yılında Kapsamlı ve Genişletilmiş Ortaklık Anlaşması imzalanmıştır. Bu anlaşmayla AB Ermenistan’da normatif güç olarak varlığını sürdürebilecek bir ortam elde etmiştir. Makalenin amacı AB’nin Ermenistan’da uyguladığı politikalar üzerinden normatif bir güç olarak etkinliğinin ne olduğunu değerlendirmektir. Bu amaçla 1999 Ortaklık Anlaşması, Eylem Planı, Ülke İlerleme Raporu, Genişletilmiş ve Kapsamlı Ortaklık Anlaşması ve son olarak bu anlaşmanın uygulama raporları incelenmiştir.
Keywords : Avrupa Birliği, Ermenistan, Kapsamlı ve Genişletilmiş Ortaklık Anlaşması, Normatif Güç Yaklaşımı