ŞİİR VE ŞEHİR: TÜRK ŞİİRİNDE İSTANBUL SEVGİSİ

Authors : Selami Çakmakci

Pages : 1-35

Doi:10.31834/kilissbd.729096

View : 15 | Download : 8

Publication Date : 2020-06-23

Article Type : Research

Abstract :ÖZ Şehir, kavramsal olarak kültür, insan ve mekân kavramları ile doğrudan ilişkilidir. Edebiyatımızda şehir-şiir ilişkisi denilince İstanbul akla gelir. Edebiyattan tarihe, mimariden müziğe Türk kültür ve medeniyetinin sergilendiği İstanbul, geçmişten günümüze kadar türkü, şarkı ve şiirlere konu olmuş bir şehirdir. İstanbul, hem kültürümüzün bir parçası hem de ona yön veren sosyal ve fiziki bir yapı olmasından dolayı birçok şairin ilgisini çekmiş ve sevilen bir mekân olmuştur. Şiir, yaşam ve yaşanmışlıkla sıkı ilişki içerisinde bir sanat olduğundan, birçok şair İstanbul’u şiirlerine konu etmiştir. Söz konusu şairler tarih, kültür, doğal güzellikler ve bireysel yaşanmışlıklar içeren şiirleriyle şehrin kimliğine katkı sağlamışlardır. İstanbul bu şiirler yoluyla ölümsüz bir mekân konumuna gelmiş, adeta yeniden inşa edilmiştir. İnsan mekânda yaşar, mekân ise insanla anlam kazanır. İstanbul, insan-mekân bütünleşmesinin dünyadaki örnek şehirlerinden biridir. "Yedi tepeli şehir” olarak bilinen İstanbul, tarihi süreçte bir "kült şehir” haline gelmiş ve Türk şiirinde birçok şiirin öznesi olmuştur. Sevginin öznesi de nesnesi de bu şiirlerde hep İstanbul’dur. Mekân ve insan arasından kopmaz bir bağ vardır. Bu bağın en güçlü biçimi şair ve şehir arasında ortaya çıkar. Şairin şehirle olan duygusal bağı, şehrin geçmişi ve bugününü daha iyi anlamamızı sağlar. İstanbul sevgisi konulu şiirleri kapsayan bu çalışmanın amacı Türk şiirinde şehre duyulan sevginin; tarih, kültür, doğal güzellik, özlem ve bireysel yaşanmışlık bakımından anlam katmanlarını belirlemektir.
Keywords : İstanbul, Şehir, Sevgi, Tarih, Kültür, Özlem, Doğa