KANT’IN ÖLÜMSÜZLÜK VARSAYIMI BAĞLAMINDA ÖLÜMDEN SONRAKİ HAYATIN FELSEFİ GEREKÇESİ OLARAK AHLÂK

Authors : Ayşe Sıdıka Oktay

Pages : 5-26

View : 19 | Download : 15

Publication Date : 2019-06-30

Article Type : Research

Abstract :Kant ruhun ölümsüzlüğü varsayımı ile ölümden sonraki hayat için özgün bir bakış açısı geliştirmiştir. Bu makalede ahlâk yasasının ölümden sonraki hayat inancı için bir gerekçe olup olmadığı incelenecektir. Burada, en yüksek iyilik, ahlâk yasası ile Tanrı ve ölümsüzlük varsayımları hakkındaki kavramları analiz edip epistemolojik durumlarını, aralarındaki bağlantıları ve ortaya koydukları bazı sorunları tartışılacaktır. Bu Kant’ın kendi eserlerine dayanan açıklama, analiz ve karşılaştırma yöntemleri kullanılarak yapılacaktır. Çalışmamızda Saf Aklın Eleştirisi ve Pratik Aklın Eleştirisi adlı kitapları iki ana kaynak olarak kullanılmıştır. İkincil kaynaklar arasında diğer çalışmaları, araştırmacılar tarafından Kant’ın Felsefesi üzerine yazılmış incelemeler ve yorumlar bulunmaktadır. Bu araştırma, Kant’ın Tanrı'nın varlığına ve ölümden sonraki hayat inancının yalnızca ahlâkî bilinç ve inanca dayanabileceğini gösterecektir. Bunlar için fiziksel bir kanıt olmadığı gibi rasyonel kanıt için bir dayanak da yoktur. Ahlâk yasasına itaat ve en yüksek iyinin elde edilebildiği gelecekteki dünyaya inanç ancak Tanrı’nın varlığı kabul edilirse mümkündür. Kant’ın ahlâk teolojisinde, en yüksek iyilik, ruhun ölümsüzlüğü ve Tanrı’nın varlığı arasındaki bağlantı zorunludur. Kant’ın felsefesi kendi içinde tutarlı olmakla beraber kanaatimizce günlük hayatın gerçekleriyle çelişir. O, Tanrı'ya ya da öbür dünyaya ya da her ikisine de inanmayan insanlar olduğu gerçeğini görmezden gelir. Kant, insanın her zaman Tanrı'ya inandığını ve ölüm korkusunun onları asla terk etmediğini iddia eder. Onun için başka bir şey mümkün değildir ve bu nedenle, Kant bu tür problemleri tamamen teorik olarak görür.
Keywords : Kant, Felsefe, Ahlâk, Ölüm, Ölümsüzlük, Ruh