EBÛ DÂVÛD SÜNENİ’NDE ZİYADE VE NOKSAN

Authors : Ahmed Ürkmez

Pages : 1-25

Doi:10.17859/pauifd.78258

View : 24 | Download : 13

Publication Date : 2015-03-30

Article Type : Research

Abstract :Hadis rivayet sistemi, duyulan bir sözün sahibine isnad edilmesi ve hiçbir ekleme ya da çıkarma yapmadan olduğu gibi aktarılması esasına dayanmaktadır. Ravinin güvenilirliği, bu temel prensibi ne ölçüde gerçekleştirdiğine bağlı iken, hadisin sıhhati de isnadındaki ravilerin güvenilirliği ile doğrudan ilişkilidir. Sened veya metinde meydana gelebilecek lafız değişikliklerinin önüne geçmek, muhaddislerin hassas davrandıkları noktalardan birisidir. Bu meyanda, rivayet kitaplarında bir hadisin önceki benzerine göre fazla veya eksik (ziyade ve noksan) yönleri itinayla tespit edilmiştir. Ortaya çıkan sonuçlar, meselenin, idrâc, irsâl, ihtisâr, telfîk gibi hadis ıstılahlarının yanı sıra, hükümlerde değişiklik oluşturma bakımından Fıkıh ilmini de etkilediğini göstermektedir. Bir Sünen musannifi olarak Ebû Dâvûd’un ziyade ve noksan ihtiva eden hadisleri rivayet usûlü, kullandığı tabirler ve bunların rivayetin mana muhtevasına etkisi, bu makalede incelenmeye çalışılacaktır
Keywords : Ziyade, Noksan, Ebû Dâvûd, Sünen