Abstract :COVID-19 salgını, küresel boyutta ciddi değişikliklere yol açarak, tüm dünyada eğitimde önemli aksamalara neden olmuş ve böylece yüz yüzeden, uzaktan veya hibrit öğretim/öğrenme ortamlarına geçişin yolunu açmıştır. Ancak bu durum hem eğitimciler hem de öğrenciler için yeni zorluklar yaratmıştır, çünkü bu yeni eğitim ortamları, web tabanlı teknolojilerin uzaktan eğitimdeki rolünü ön plana çıkaran, yeni ortaya çıkan eğitim yöntemleriyle karşı karşıya kalmıştır. Bu nedenle eğitim teknolojilerinin etkin kullanımı eğitim araştırmalarında araştırılması gereken bir konu olarak ortaya çıkmıştır. Bu bağlamda, bilgi teknolojileri alanındaki seçkin ve üretken çerçevelerden biri olarak kabul edilen Teknoloji Kabul Modeli (TKM), eğitim dahil olmak üzere çeşitli alanlara uyarlanabilen geniş bir çerçeve sunmakta olup bireylerin yeni teknolojilere uyumunu etkileyen faktörleri açıklamak için etkili bir modeldir. Buna göre, bu çalışma, teknoloji açısından zengin eğitim ortamlarının nasıl kurulduğu, kullanıcıların bilişim teknolojilerini eğitim ortamlarında kabul etme düzeylerini belirleyen çeşitli faktörlerin incelenmesi ve eğitimcilerin öğretme şeklini değiştirebilecek faktörler ve modelde yapılan eklemeler ve çıkarmalar ile yıllar içindeki evrimi ile ilgili olarak model üzerine bir literatür araştırması sağlamayı amaçlamaktadır. Son olarak, bu çalışma, yeni web tabanlı eğitim teknolojilerinin farklı ortamlarda kullanımına yönelik bazı pratik bakış açılarını vurgulayarak, çevrimiçi öğretime geçişte öğretmenler için pedagojik çıkarımlar ve öneriler de sunmaktadır. Keywords : Teknoloji Kabul Modeli, Eğitim Teknolojileri, COVID-19, Öğretmenler
