- Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi
- Issue: 50
- Mütekaddim Dönem Şîa’da Müteârız Rivâyetlerin Âmmeye Arzı Uygulaması
Mütekaddim Dönem Şîa’da Müteârız Rivâyetlerin Âmmeye Arzı Uygulaması
Authors : Yusuf Oktan
Pages : 499-534
Doi:10.17120/omuifd.867422
View : 7 | Download : 4
Publication Date : 2021-06-24
Article Type : Research
Abstract :Şîa’da İmamların masum addedilmeleri onların söz ve uygulamalarına şerʻi bir değer kazandırmıştır. Buna göre İmamlardan sadır olduğu iddia edilen rivâyetler mezhebin hadîs külliyatının önemli bir kısmını oluşturmuştur. Şiî ulemâ rivâyetler arasında görülen teâruzun sebebini İmamların kendilerini ve müntesiplerini korumak için yaptıkları takiyyeye dayandırmaktadır. Buna göre İmamlar toplumda tespit edilmemek için mezhebin asıl görüşünü söylemekten kaçındıkları ve toplumda mevcut olan âmmenin görüşüne muvâfık fetvalar verdikleri iddia edilmiştir. Böylece kaynaklarda bulunan rivâyetlerde müteârız rivâyetler görülmüştür. Bu durum teâruzu gidermede rivâyetlerin âmmeye arz edilmesi uygulamasını gündeme getirmektedir. Buna göre iki müteârız rivâyetten âmmeye muvâfık olanın takiyye bağlamında söylendiği dolayısıyla terk edilmesi gerektiği, âmmeye muârız olan rivâyetin ise mezhebin gerçek görüşü olduğu ve hakikatin âmmeye muârız olanda olduğu şeklindeki rivâyetlere dayanan Şiî ulemâ bu kuralı rivâyetlerin teâruzu durumunda bir tercih kriteri olarak zikretmektedirler. Teoride var olan bu uygulama pratikteki uygulanışı ve özellikle rivâyetler arasındaki teâruzu gidermedeki rolü tartışma konusudur. Buna göre makale bu uygulamanın dayanaklarını, takiyye-teâruz ilişkisini inceleyerek bu uygulamanın pratikteki karşılığını tetkik edecektir.Keywords : Şîa, Hadîs, Âmme, Takiyye, Rivâyet