el-Elbânî’nin Buhârî Tenkitleri
Authors : Hikmetullah Ertaş
Pages : 215-236
View : 10 | Download : 6
Publication Date : 2019-09-30
Article Type : Research
Abstract :Muhammed b. İsmâil el-Buhârî‘nin (ö.256) el-Câmius-sahih’i, telif edildiği dönemden itibaren büyük bir itibar kazanmıştır. Kur’an’dan sonra en çok güvenilen kitap diye şöhret bulmuş, onunla ilgili olarak Nesâî(ö. 303), rivayetlerinin sahih, onlarla amelin vacip olduğu hususunda ümmetin icmâ ettiğini aktarmıştır. Buna mukâbil Dârekutnî (ö. 385), Ebû Zer el-Herevî (ö.434), İbn Hazm (ö.456), İbn Abdi’l-berr (ö.463), Ebû’l-Velîd el-Bâcî (ö.474) ve daha pek çok kişi ise el-Câmiu’s-sahîh’ (râvilerin) i tenkid etmiştir. Bunlarda biri de Nâsiruddin el-Elbânî’dir (ö.1999). Elbânî, İrvâu’l-ğâlîl fî tahrîci ehâdîsi menâris-sebîl, Silsiletu’l-ehâdîsid-da’îfe ve’l-mevzû’a ve eseruhe’s-seyyia fi’l-umme eserleri başta olmak üzere çalışmalarında Buhârî’yi tenkit etmiş, bazı hadislere zayıf hükmünü vermiştir. Bu makalede El-Elbânî’nin "sahih değildir” diye tenkit ettiği Buhârî ravilerinden/rivayetlerinden iki (2) rivayet ele alınmıştır. Burada Elbânî’nin tenkit biçimi, tenkit gerekçesi ile dayandığı referansları etraflı biçimde ele alınarak sözkonusu rivayete yöneltilmiş diğer tenkitler/rivayetin savunuları ile mukayase edilmiştir.Keywords : Buhârî, el-Câmius-sahih, Elbânî, Tenkit