- İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi
- Vol: 10 Issue: 3
- Native or Liturgical Language in Prayers: A Field Research on This Debate
Native or Liturgical Language in Prayers: A Field Research on This Debate
Authors : Fatma Nur Bedir
Pages : 2494-2514
Doi:10.15869/itobiad.916748
View : 8 | Download : 4
Publication Date : 2021-09-30
Article Type : Research
Abstract :Dil doğası gereği gelişen, değişen ve büyüyen, canlı ve dinamik bir fenomendir. İnsanların birbirleriyle iletişimini ve birbirlerini anlamalarını sağlayan önemli bir araçtır. Aynı zamanda, sosyal ve kültürel bir olgu olarak din açısından dilin önemi inkâr edilemez. Dolayısıyla dil ve ibadet üzerine daha çok sosyoloji ve edebi açıdan yapılmış çok sayıda çalışma mevcuttur. Bu çalışmaların bazıları ibadette hangi dilin daha uygun olduğunu tartışırken bazıları da çevirilerin anlatılmak istenen şeyi karşılayıp karşılamadığını tartışmaktadır. Ayrıca, kişinin dindarlığının göstergesi olarak günlük dil kullanımına dikkat çeken çalışmalar da mevcuttur. Dil ile ilgili çeşitli çalışmalar mevcuttur; ancak, bu çalışmada dilin ibadetlerdeki kullanımı psikolojik açıdan değerlendirilecektir. Bu çalışmadaki amacımız, dilin duadaki işlevinin yanı sıra kişi için Tanrı ile iletişimdeki önemi ve anlamını keşfetmektir. Bu araştırma, anlamanın veya uygulamanın bireyin dinî deneyimleri ve eylemleri üzerinde etkili olup olmadığını keşfetmeye çalışır. Bu amaçla, rastlantısal ve kartopu örneklem ile belirlenmiş 12 ilahiyat fakültesi öğrencisini içeren yarı-yapılandırılmış görüşme tekniği ile nitel bir araştırma uygulanmıştır. Derinlemesine mülakatlar uygulanarak elde edilen veriler betimsel analiz yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Sonuç olarak, katılımcıların farklı derecelerde de olsa ibadet diline kutsallık atfettikleri tespit edilmiştir. Bazı katılımcılar dinî kuralların gerektirdiği şekilde bir kutsallık atfederken bazıları dilin sosyal boyutunu veya fonetik özelliklerini ve dolayısıyla duygusal etkisini vurgulamıştır. Özellikle ezan konusunda ibadet dili kutsal olarak kavramsallaştırılmıştır. Katılımcılar ezan okunuşunun geleneğe göre devam etmesi konusunda hemfikirlerdir. Bunda ezanın birleştirici özelliği en etkili faktördür. Namaz konusunda ise kullanılan dile ilişkin algıların benzer olduğu ve bunda gelenek ile kişisel alışkanlıkları takip etmenin öneminin etkili olduğunu söyleyebiliriz. Bunun yanı sıra ibadet ve dua sırasında "anlama”ya önem verilmesine rağmen ezbere yapılan hareketlerin trans benzeri bir durum yaratması daha tercih edilen bir durum olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu durumda anlam, ibadet sırasında değil, daha çok ibadet dışında önemli hâle gelmektedir.Keywords : Din Psikolojisi, Dil, İbadet, İbadet Dili, Dinsel İletişim Dili