SANDIRAS DAĞI'NDA (MUĞLA) BUZULLAŞMA VE BUZUL ŞEKİLLERİ
Authors : Mehmet Doğan
Pages : 29-52
View : 12 | Download : 5
Publication Date : 2011-06-01
Article Type : Other
Abstract :Sandıras Dağı (2295 m), Güneybatı Anadolu'da, Ege Bölgesi ile Akdeniz Bölgesi sınırlarına paralel uzanan Gölgeli Dağları'nın güneybatısında yer almaktadır. Bu dağlık alan, Pleistosen buzullaşmasından etkilenmiştir. Özellikle dağın kuzey ve kuzeydoğu yamaçlarında buzulların aşındırma ve biriktirme faaliyetleri sonucu oluşmuş birçok buzul şekli bulunmaktadır. Bu şekiller, Türkiye'de yükselti bakımından en düşük seviyede (1900 m) yer alan buzul şekilleridir. Sandıras Dağı, aynı zamanda, Türkiye’de Son Glasyal Maksimum kalıcı kar sınırının en düşük yükseltide olduğu alandır. Bu çalışmada, Sandıras Dağı'ndaki buzul şekilleri ayrıntılı bir şekilde incelenmiş ve haritalanmıştır. Ayrıca, Sandıras Dağı'nda buzullaşmayı kolaylaştıran coğrafi faktörler (iklim başta olmak üzere) irdelenmiş, Son Buzul Çağı'ndaki kalıcı kar sınırının çok düşük olmasının nedenleri üzerinde durulmuştur. Buzul şekilleri özellikle Sandıras Dağı'nın kuzey yamaçlarında yer almakta ve zirveden 1900 m'ye kadar inmektedir (Şekil 3). Bu alanda bulunan üç vadi (Kartal Gölü Vadisi, Kuzeybatı Vadi ve Orta Vadi), Sandıras Dağı'ndaki en önemli buzul şekillerini içermektedir. Bu vadiler içinde, buzul aşındırma ve biriktirme şekilleri olan sirk, yan ve cephe moren setleri gibi birçok buzul şekli bulunmaktadır. Son Buzul Çağı'nda Sandıras Dağı'nda buzulların oluşumu ve gelişimi yerel iklim özelliklerinin bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır. Dağın Akdeniz üzerinden gelen cephe sistemlerine açık olmasının, bu alandaki kar yağışının fazla olmasına neden olduğu ve Son Buzul Çağı'nda (Würm) buzul oluşumunu kolaylaştırdığı anlaşılmaktadır. Anahtar Kelimeler: Buzullaşma, buzul şekilleri, Son Glasyal Maksimum (LGM), Sandıras Dağı, Muğla.Keywords : Buzullaşma, buzul şekilleri, Son Glasyal Maksimum (LGM), Sandıras Dağı, Muğla