Göller Yöresi’ndeki Burdur Havzasında Faylı Yapının Oluşumu ve Evrimi
Authors : İbrahim ATALAY, Sevda ALTUNBAŞ, Muzaffer SİLER
Pages : 179-192
Doi:10.26650/JGEOG2020-0016
View : 17 | Download : 2
Publication Date : 2020-12-30
Article Type : Research
Abstract :Burdur Havzası, Üst Miyosen’den başlayarak Holosen başlarına kadar süren dikey faylanmalarla oluşmuş, fayların gençleşmesiyle alçalan taban seviyesine göre, özellikle Burdur havzasının doğusunda neojen marnları üzerinde 980, 995, 1040, 1115, 1200 ve 1300-1340 m yüksekliklerinde altı adet aşınım yüzeyi meydana gelmiştir. Tarım yapılan bu aşının basamakları ile akarsu vadileri boyunca tespit edilen eğim kırıklıkları, Burdur Havzası’nın altı kez çöktüğünü göstermektedir. Bu çökmeye bağlı olarak Burdur havzasının doğusundaki fay dikliği, geçici akarsu ve sellerle façetalar halinde derin olarak yarılmış; buradan taşınan malzemelerin birikmesiyle de Burdur Gölü doğrusunda uzanan birikinti koni ve yelpazeleri ile yeniden biriken marn depoları oluşmuştur. Toprak oluşumu için yeterli zamanın geçtiği 1100 m’nin üzerindeki aşınım yüzeylerindeki marnlar üzerinde oluşan rendzina topraklarına daha alt seviyelerdeki aşınım düzlüklerinde rastlanılmamaktadır. Fay dikliğini yaran akarsu vadilerinde eğimin çok fazla olması, bünyesine su alarak şişen marnların sürekli olarak yamaç akmaları haline taşınmasına yol açması, bitki örtüsünün gelmesini engellemektedir. Oyuntularla parçalanan eğimli sahalar, arazi degradasyonuna uğrayan hassas alanlardır.Halen Burdur Havzası’nda tarihi dönemlerden beri sıkça oluşan depremler ve Burdur Gölü’nün güneyinde 70 m’yi aşan en derin yerde subsidansın sürmesi, tektonik hareketlerin devam ettiğini göstermektedir. Neojen gölünün bir bakiyesi olan Burdur Gölü, bazı ağır metaller içermesi nedeniyle bir balık türü dışında ve çok az sayıda floranın yaşadığı bir su ortamı özelliğindedir.Keywords : Faylı yapı, aşınım yüzeyi, Burdur-Gölhisar havzası