DİYARBAKIR İNCİL TOPLULUĞU ÜZERİNE SOSYOLOJİK BİR İNCELEME
Authors : Abdussamet Kaya
Pages : 575-602
Doi:10.26791/sarkiat.750980
View : 10 | Download : 4
Publication Date : 2020-08-31
Article Type : Research
Abstract :Diyarbakır İncil Topluluğu (Evanjelik Diyarbakır Kilisesi) Diyarbakır’da son otuz yılda ortaya çıkmış Hıristiyan bir dini gruptur. Bu dini grubun ortaya çıkmasında Diyarbakır’ın kendine özgü toplumsal koşullarının da etkisi olmuştur. Çekirdek kadrosu Batılı misyonerlerin faaliyetleri ile oluşan Diyarbakır İncil Topluluğu, günümüzde tamamen yerel bir kilise olarak örgütlenmiştir. Diyarbakır’da Müslümanların Protestan Hıristiyanlığa geçmelerini sağlayan dinamikler homojen değildir. Türkmen Alevilerin bu dini gruba yoğun katılımlarının dini ve toplumsal açıdan özel bazı nedenleri vardır. Diyarbakır İncil Topluluğu ile Müslüman toplum arasında çeşitli önyargılar mevcuttur. Topluluk, resmiyette dini bir azınlık grubu olarak kabul edilmemekle birlikte informel olarak bir inanç grubu muamelesi görmektedir. Resmi ve sivil alanda ayrımcılığa uğradıkları duygusu topluluk üyeleri arasında yaygındır. Kilise üyelerinin sosyal ve ekonomik konumları, toplumsal çevreleri ile bariz bir farklılık göstermemektedir. Diyarbakır İncil Topluluğunun din ve dindarlık anlayışı, kısmen yerel kültür ve çevresel koşullardan etkilenmekle birlikte, çoğunlukla Protestanlığın Plymouth Brethren Kilisesinin öğretilerine göre şekillenmiştir. Diyarbakır İncil Topluluğu toplumsal cinsiyet konusunda Kutsal Kitap’ın literal okunuşuna dayalı geleneksel Protestan inanç ve pratikleri çerçevesinde şekillenen bir anlayışa sahiptir. Evanjelik Diyarbakır Kilisesi misyonerlik faaliyetlerini mutlaka yerine getirilmesi gereken dini bir görev olarak kabul etmektedir. Eskatolojiye dair inançları ise Kutsal Kitap’a dayanmaktadır. Kilise üyelerinin geleceğe dair beklentileri optimisttir.Keywords : Diyarbakır İncil Topluluğu, Evanjelik Diyarbakır Kilisesi, Misyonerlik, Dini Grup, Dini Çoğulculuk, Eskatoloji