Abstract :Tophane Meclisi Reisi Selanikli Ferik Saʿid Musa Hulusi Paşa’nın oğlu Hasan Dâniş Bey, 1249/1833 yılında Selanik’te doğdu. Hintli ulema ve şeyh Sibgatullah Nuri Efendi’den maddi ve manevi ilim tahsil eden Dâniş, farklı yerlerde memurluk ve kaymakamlık yaptı. Kibar ve mütevazı bir kişiliğe sahip Hasan Dâniş Bey aynı zamanda şairdir de. Hasan Dâniş’in oğlu, Gavsî mahlasını kullanan Mahmut Şevket Özdönmez, başta Muallim Naci olmakla birlikte babasının pek çok şairin gözünde irfan sahibi bir kişi olduğunu belirtmektedir. Bunun yanı sıra Hatimetü’l-Eş’ar ve Kafile-i Şuara adlı tezkirelerde şairin ilmi ve şairliği övülmektedir. Şiirlerinin yer aldığı Dîvânçe, Edirne Selimiye Kütüphanesi Türkçe Yazmalar Bölümü 2206 numarada kayıtlıdır. Eserde 2 kaside (naat), 1 terkibiibent (Kerbela Mersiyesi), 9 gazel, 1 terciibent (sakiname) ve 1 kıt’a (tarih) yer almaktadır. Şairin sakinamesi ve Kerbela Mersiyesi yayımlanmıştır. Çalışmamızın konusu Hasan Dâniş Bey’in gazelleridir. Dîvânçe içerisinde toplam 9 gazel yer almaktadır. Bunun yanı sıra şairin eserinde yer almayıp Fatin’in Hatimetü’l-Eş’ar’ında bulunan bir gazel de çalışmaya dâhil edilmiştir. Hasan Dâniş Bey, klasik Türk şiiri geleneğine uygun olarak gazellerinde aşk ve aşkın hâllerini işlemekte; güzel sevmeyi, şarap içmeyi konu etmekte ve sevgilinin âşığa yüz çevirmesinden, acımasızlığından bahsetmektedir. Makalede XIX. yüzyıl şairi Hasan Dâniş Bey’in hayatı hakkında kısaca bilgi verilip çalışmaya konu olan gazeller, şekil ve muhteva açısından incelenmiş ve ardından bunların çeviri yazılı metinleri sunulmuştur. Keywords : XIX. Yüzyıl, Klasik Türk Edebiyatı, Hasan Dâniş Bey, Gazel, Şiir
