- Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi
- Issue: 58
- İZZEDDİN ÇALIŞLAR’IN BÜYÜK ROMAN: SON CARİYE, İLK SULTANİÇE’SİNDE TARİHSEL ÜSTKURMACA UNSURLARI...
İZZEDDİN ÇALIŞLAR’IN BÜYÜK ROMAN: SON CARİYE, İLK SULTANİÇE’SİNDE TARİHSEL ÜSTKURMACA UNSURLARI
Authors : Ömer Öğünç
Pages : 295-314
View : 11 | Download : 4
Publication Date : 2017-01-18
Article Type : Research
Abstract :Tarihsel üstkurmaca ilk kez Linda Hutcheon tarafından A Poetics of Postmodernism adlı eserinde tanımlanmıştır. Postmodern bir açıdan bakıldığında, tarihsel üstkurmaca eserleri kendi yazım sürecini açığa çıkaran ve tarihî olayları yansıttığını iddia eden eserlerdir. Tarihsel üstkurmaca Batı edebiyatında 1980’lerden başlayarak bir teknik olarak sıkça kullanılmıştır. Bu anlatım biçiminde gerçek ve kurgu arasındaki ayrım sorgulanıp reddedilirken, tekil boyuttaki tarihsel bilgi ve gerçek gibi kavramlar yazarlar tarafından tartışmaya açılmıştır. Aslında, yazma sürecinin önem kazanmasıyla, tarihsel üstkurmaca tarihçi ile yazar arasındaki farkı da ortadan kaldırmıştır. Hayden White’ın tarih yazımı konusundaki teorik tartışmaları da tarihsel üstkurmacanın yeni bir anlatım türü olarak gelişmesine katkıda bulunmuştur. Bu teknik Türk yazarlar tarafından benimsenirken, tarihsel üstkurmaca örneği sayılabilecek bazı eserler de yazılmıştır. Bu makale, İzzeddin Çalışlar’ın Büyük Roman: Son Cariye, İlk Sultaniçe (2011) eserinde tarihsel üstkurmaca özelliklerini ve Türk tarihinin tarihsel üstkurmacada kullanımını incelemeyi amaçlamaktadır.Keywords : Tarihsel üstkurmaca, tarihî gerçek, İzzeddin Çalışlar, Büyük Roman: Son Cariye, İlk Sultaniçe