KERİM KORCAN’IN HİKÂYE VE ROMANLARINDA HAPİSHANE
Authors : Soner Akpinar
Pages : 21-36
Doi:10.1501/Trkol_0000000186
View : 11 | Download : 5
Publication Date : 2010-08-01
Article Type : Research
Abstract :Türk Edebiyatında hapishane, gerek Halk edebiyatında gerek Divan edebiyatında edebi eserdeki kahramanın sıkıntı çektiği, kahramanlığının sınandığı bir mekân olarak eski bir geçmişe sahiptir. Tanzimat sonrası (1839) Namık Kemal ’in Magosa sürgünlüğü sırasında yazdığı mektuplarla sosyolojik ve varoluşsal bir problem halini almaya başlayan konu, Türkiye’de toplumcu gerçekçi söylemin yaygınlaşmasıyla birlikte siyasi bir boyut da kazanır. Nazım Hikmet (19011963)’le birlikte ağırlığını göstermeye başlayan toplumcu gerçekçi söylemle birlikte yazarların hapishaneye yaklaşımları ve eserlerinde ele alış biçimleri benzerlik gösterir. Sabahattin Ali , Kemal Tahir , Orhan Kemal gibi isimler, eserlerinde benzer yapı ve söylemlerle hapishaneyi ele almışlardır. Kerim Korcan da bu gelenek içinde yetişmiş bir yazardır. Ter Adamlar (1975), Patrona (1983), Dimitrof Geçiyor (1978) gibi farklı konuları ele alan romanları olmakla birlikte; yazar, daha çok siyasal nedenlerle yattığı cezaevlerinden edindiği deneyimlerini, bu dünya görüşüyle birleştirdiği eserleriyle tanınmaktadır. Bu İncelemede de yazarın, hapishanede geçen roman ve hikâyelerinde nasıl bir hapishane gerçekliği yarattığı, bu gerçekliğin roman yapısı içindeki işlevinin ne olduğu gibi sorular ele alınmıştırKeywords : Kerim Korcan, hapishane, gerçek, roman, hikaye