- Türkiye Diyabet ve Obezite Dergisi
- Vol: 7 Issue: 2
- COVID-19 Karantina Sürecinin Diyabetik Makula Ödemi Tedavisine Etkileri
COVID-19 Karantina Sürecinin Diyabetik Makula Ödemi Tedavisine Etkileri
Authors : Serdar Bilici, Neriman Selçuk, Tuba Gültekin-erol, Suat Hayri Uğurbaş
Pages : 122-127
Doi:10.25048/tudod.1252096
View : 20 | Download : 39
Publication Date : 2023-08-31
Article Type : Research Article
Abstract :Amaç: COVID-19 pandemisi nedeniyle tedaviye verilen aranın diyabetik maküla ödemi (DMÖ) olgularındaki anatomik ve fonksiyonel etkilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: COVID-19 nedeniyle anti-vasküler büyüme faktörü (VEGF) tedavisine ara verilen DMÖ olguları çalışmaya dahil edildi. Olguların yaş, cinsiyet, tedaviye verilen ara süresi ve tekrar tedavi sonrası enjeksiyon sayısı ile takip süresi kaydedildi. Karantina öncesi son vizitleri (V0), karantina sonrası ilk (V1) ve son vizitlerindeki (V2) görme keskinlikleri (GK) ve optik koherans tomografi ile santral makula kalınlığı (SMK) değerlendirildi. Olgular tedaviye verilen ara süresine göre 18 hafta ve altı (Grup-1) ile 18 hafta üzeri (Grup-2) olarak alt gruplara ayrıldı ve analiz edildi. Bulgular: Çalışmaya yaş ortalaması 63,1 yıl (42-80 yıl arası) olan 89 olgunun 89 gözü dahil edildi. Pandemi sürecinde tedaviye verilen ara ortalaması 21,03 hafta (12-48 hafta) olarak saptandı. Tekrar tedaviye başlanan olguların ortalama takip süresi 31,2 hafta (8 - 52 hafta) olup bu süreç içerisinde ortalama 2,98 (1-8) anti-VEGF tedavi uygulanmıştı. Tüm grupta V0, V1 ve V2 vizitlerindeki ortalama GK sırasıyla 0,64, 0,64 ve 0,63 LogMAR (p=0,168), ortalama SMK değerleri sırasıyla 383,06, 434,82 ve 373,27 mikron (p<0,001) bulunmuştur. Grup 1’de V0, V1 ve V2 vizitlerindeki ortalama GK sırasıyla 0,53, 0,50 ve 0,52 LogMAR (p=0,263); ortalama SMK değerleri sırasıyla 358,72, 386,59 ve 389,70 mikron (p=0,056) olarak bulunmuştur. Grup 2’de V0, V1 ve V2 vizitlerindeki ortalama GK sırasıyla 0,78, 0,83 ve 0,74 LogMAR (p=0,176); ortalama SMK değerleri sırasıyla 409,09, 486,42 ve 355,70 (p<0,001) olarak bulunmuştur. Sonuç: DMÖ olgularında Anti-VEGF tedavisinde gecikme süresi arttıkça SMK’de kötüleşme izlenirken, kısa dönemde tekrar tedaviye başlanmasıyla GK’de bir kötüleşme olmadan SMK değerlerinde düzelme elde edilmiştir. Bu sonuç, olgulara daha önce uygulanan anti- VEGF tedavinin kısa dönemli tedavi gecikmelerinde koruyucu olduğunu düşündürmektedir.Keywords : Anti-vaskuler büyüme faktörü, COVID-19, Diyabetik makula ödemi, Optik koherens tomografi