- Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
- Issue: 20
- BİR SÛFİ ŞAİRİN ŞİİRİ: HAŞİM BABA ÖRNEĞİ
BİR SÛFİ ŞAİRİN ŞİİRİ: HAŞİM BABA ÖRNEĞİ
Authors : Mehmet Ünal, Nurettin Çalişkan
Pages : 231-240
View : 22 | Download : 5
Publication Date : 2014-12-01
Article Type : Other
Abstract :"Hâşim,” "Hâşimî”, "Üsküdarlı Hâşim Baba”, "Üsküdârî”, "Bandırmalı-zâde” mahlaslarıyla tanınan ve daha çok "Hâşim Baba” olarak bilinen Mustafa Hâşim Efendi, XVIII. yy’ın önde gelen mutasavvıf şairlerindedir. Hâşim Baba, Celvetî adap ve erkânına göre yetişmiş, daha sonra Bektaşiliğe meyletmiş ve bu tarikat bünyesinde dedebabalık yapmıştır. Dîvân, Vâridât, Ankâ-yı Maşrık ve Devriyye-i Ferşiyye olmak üzere dört eserinin varlığı bilinen Hâşim Baba, nesirden çok şiirleriyle tanınmış ve şöhret bulmuştur. Hâşim Baba’nın şiirlerinin ana kaynağı vefatına kadar tesiri altında bulunduğu tasavvuftur. Kendisi ne Celvetîlerce tam bir Celvetî, ne de Bektaşîlerce tam bir Bektaşî olarak kabul edilmiş ama bu durum onun tasavvuf neşvesini derinden yaşamasını mani olmamıştır. Bu makalede yaşadığı dönemin önemli şairlerinden birisi olarak kabul edilen Hâşim Baba’nın şairliği incelenmiş, şiirlerinde işlediği konular, kullandığı vezinler, tercih ettiği nazım şekilleri ve şiirlerinin dil ve üslup özellikleri üzerinde durulmuştur. Şiirlerin dil ve üslup özellikleri incelenirken tenkidi bir tutum benimsenerek bazı ifade kusurlarına, vezin hatalarına işaret edilmiştirKeywords : Celvetiyye, Tasavvuf, Haşim Baba, Divan şiiri, XVIII. Yüzyıl