- Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi
- Vol: 18 Issue: 3
- Kallus Stabilizasyonu’nda Optimum Vida Konfigürasyonunun Belirlenmesi
Kallus Stabilizasyonu’nda Optimum Vida Konfigürasyonunun Belirlenmesi
Authors : Abdullah Şensoy, Irfan Kaymaz, Ümit Ertaş
Pages : 135-146
View : 11 | Download : 5
Publication Date : 2015-01-07
Article Type : Research
Abstract :Mandibular distraksiyon osteogenezisi alt çene gelişim yetersizliği tedavisinde sıklıkla uygulanan klinik bir yöntemdir. Klinikteki yaygın kullanımına rağmen distraksiyon osteogenezisi hakkında cevaplandırılmayı bekleyen pek çok soru bulunmaktadır. Bunlardan birisi de kallus stabilizasyonunu sağlayarak, yeniden kemikleşmenin sağlıklı bir şekilde gerçekleşmesine imkan verecek en iyi vida konfigürasyonunun belirlenmesidir. Bu çalışmada, kallus stabilizasyonunu sağlamak için hangi konumlarda ve kaç adet vida kullanımının gerekli ve yeterli olacağı hususunda öneriler sunulacaktır. Hastaya özel DICOM formatındaki bilgisayarlı tomografi verisi işlenerek üç boyutlu katı model haline getirilmiştir. Segmentasyon işlemiyle dişler, kortikal ve trabeküler kemik katmanları ayrı ayrı modellenmiştir. Sanal cerrahi işlemiyle ramus ve korpus segmentleri birbirinden ayrılmış, sanal distraksiyon gerçekleştirilerek korpus 11 mm öne konumlandırılmıştır. Kallus modellemesini takiben, modellenen distraktörler model üzerine yerleştirilmiştir. Tüm parçalar için hacimsel mesh oluşturulmuş ve sonluelemanlar programına aktarılmıştır. Sonlu elemanlar analizleri bilateral simetrik olarak gerçekleştirilmiş, sağ ve sol distraktörlerde aynı vida konfigürasyonları seçilmiştir. Yapılan analizlerde, kesi hattı yakınındaki vidaların stabilizasyon üzerine etkisinin daha fazla olduğu ve üçgen pozisyonlamanın lineer pozisyonlamaya kıyasla stabilizasyon açısından daha uygun olacağı sonucuna varılmıştır. Maksimum stabilizasyon durumu olarak ramusta 14 ve korpusta 8 olmak üzere toplamda 22 vida kullanılan durum, referans stabilizasyon konfigürasyonu olarak belirlenmiş, diğer analizler bu referansa göre karşılaştırmalı olarak değerlendirilmiştir. Ramus kısmında üçgen pozisyonda kullanılan 3 vida ve korpus kısmında kesi hattı yakınında kullanılan 2 vida konfigürasyonunda, referans stabilizasyon konfigürasyonuna çok yakın sonuçlar elde edilmiştir. Mümkün olduğunca az sayıda vida ile maksimum stabilizasyon durumuna en yakın konfigürasyon belirlenmeye çalışılmış ve klinikte kullanımı önerilmiştir.Keywords : Mandibular Distraksiyon, Osteogenezisi, Kallus stabilizasyonu, Sonlu elemanlar yöntemi