BEHÇET HASTALIĞINDA ETYOPATOGENEZ
Authors : Murat Borlu
Pages : 63-73
View : 5 | Download : 3
Publication Date : 2007-03-01
Article Type : Research
Abstract :Behçet hastalığı akut alevlenme ve dinlenme dönemleri ile seyreden kronik sistemik bir hastalıktır. İlk kez 1937 yılında Türk dermatolog Prof. Dr. Hulusi Behçet tarafından oral aft, genital ülser ve hipopiyonlu iridosiklitten oluşan üçlü semptom kompleksi olarak tanımlanmıştır. Günümüzde ise bu bulgular dışında, eklem ve damar bulgularının veya gastrointestinal sistem ve nörolojik sistem gibi diğer sistemlerle ilgili bulgularının olduğu bilinmektedir. Hastalık Akdeniz ülkeleri ve Japonya’da özellikle de tarihi İpek Yolu coğrafyasında yaşayanlarda daha sıktır. Hastalık genellikle 30 yaşlarında ortaya çıkmaktadır, bununla birlikte çocukluk çağında hatta yenidoğan döneminde bildirilen vakalar bulunmaktadır. Patogenezinde enfeksiyon ajanları, immün mekanizmadaki bozukluklar ve genetik faktörlerin etkili olabileceği savunulmuştur. Behçet hastalığında bilinmeyen bir mekanizma ile immün sistemde çeşitli değişiklikler olmakta ve damar endoteli ile etkileşim sonrası vaskülit tablosu ortaya çıkmaktadır. Hastalığın etkin teşhis tedavi ve takip yöntemleri sayesinde prognozu genellikle iyidirKeywords : Behçet hastalığı, etyopatogenez, genetik