- RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi
- Issue: Ö8 Special Issue
- Ömer Necmî Efendi’nin Farsça Dîvânçe’si üzerine
Ömer Necmî Efendi’nin Farsça Dîvânçe’si üzerine
Authors : Bilge KARGA GÖLLÜ
Pages : 318-325
Doi:10.29000/rumelide.814268
View : 9 | Download : 5
Publication Date : 2020-11-21
Article Type : Research
Abstract :Ömer Necmî Efendi (1815-1889) asker olması nedeniyle Anadolu’nun çeşitli yerlerinde bulunmuş, Kula Redif binbaşılığından emekli olup Manisa Alaşehir’e yerleşmiştir. Halvetî, Şâzelî ve Rufâî tarikatlarına mensup olan şair, manevi yolculuğuna hayatı boyunca devam etmiş, emekli olduktan sonra da uzun müddet Alaşehir’de bir dergâhta görev yapmıştır. Ömrünün son zamanlarını İstanbul’da geçirmiştir. Şairin Türkçe Dîvân, Kasîde-i Elfiyye, Tuhfe-i Vahdet ve Farsça Dîvânçe olmak üzere dört eseri olduğu bilinmektedir. Bazı kaynaklarda ise Necmî’nin Farsça bir dîvânçesi olduğundan bahsedilmemiş, şairin sadece Farsçaya olan hâkimiyeti övülmüştür. Bunda Dîvânçe’nin Türkçe Dîvân ile birlikte basılmış olmasının etkili olduğu düşünülebilir. Ancak iki eserin de birbirinden müstakil başlıklarla ayrıldığı göz ardı edilmemelidir. Çoğunluğu tasavvufî gazellerden oluşan ve 3 farklı tarihte (H. 1280, H. 1284 ve H. 1287) basılmış olduğu görülen eser üzerinde şimdiye kadar herhangi bir çalışma yapılmadığı fark edilmiştir. Halbuki Necmî’nin hayatı hakkında kaynaklarda verilen bilgilerin sınırlı olduğu ve pek çok malumata şairin kendi eserlerinden hareketle ulaşıldığı düşünüldüğünde bu eserinin de gün yüzüne çıkması gerekmektedir. Bu doğrultuda, çalışmamızda Ömer Necmî Efendi’nin Farsça Dîvânçe’si biçim ve içerik yönüyle tanıtılıp değerlendirilmiştir. Ayrıca, şairin Dîvânçe’deki şiirlerini kaleme alırken en fazla tercih ettiği iki aruz kalıbının Türkçe Dîvân’ıyla benzerlik göstermesi ve Farsça şiirlerinde sıklıkla askerî terimler ile musikiye dair unsurlara yer vermesi eserin dikkat çekici yönleri olarak ön plana çıkmıştır.Keywords : XIX. Yüzyıl, Ömer Necmî Efendi, Farsça Dîvânçe