Tamoksifen Tedavisi Altında Yeni Tanı Diyabet Gelişimi
Authors : Pinar Yildiz
Pages : 23-26
Doi:10.20515/otd.94661
View : 7 | Download : 3
Publication Date : 2015-06-20
Article Type : Other
Abstract :Diyabet ve kanser arasındaki ilişki bilinmektedir. Diyabeti olan hastalarda postmenopozal meme kanseri sıklığı artmıştır. Ayrıca meme kanserli kadınlar diyabet gelişimi açısından da risk altındadır. Bunun yanında son dönemde meme kanseri tedavisinde kullanılan tamoksifenin de diyabet gelişiminde rol oynayabildiği bildirilmiştir. Tamoksifen, primer meme kanserinin adjuvan hormonal tedavisinde yaygın olarak kullanılmakta olan bir nonsteroidal östrojen antagonistidir. Pankreatik beta hücreleri üzerinde insülin inhibisyonu oluşturarak insülin direnci gelişimine yol açar. Bu gözlemsel çalışmada amacımız hastanemiz onkoloji polikliniğinde takipli meme kanseri olgularının tamoksifen tedavisi öncesi ve sonrasında diyabet gelişimi açısından retrospektif analizinin yapılması ve bununla birlikte tedavi takibinin yeniden gözden geçirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Hastanemiz Onkoloji polikliniğinde meme kanseri tanısıyla takip edilen ve tedavisinde tamoksifen kullanılan hastaların retrospektif dosyaları incelendi. Bilgiler sadece dosya kayıtları esas alınarak değerlendirildi. Tamoksifen başlanmadan önceki ve son başvuru açlık glukoz değerleri değerlendirildi. Yeni tanı konulan diyabet hastaları kaydedildi. Hastaların meme kanseri tanısı aldıklarında menopoz durumları, özgeçmiş ve soygeçmiş bilgilerinin kaydı yapıldı. Özgeçmişinde diyabet tanısı olanlar çalışmaya alınmadı. Çalışmamıza 44 meme kanseri olgusu dahil edildi, 30 kişi tamoksifen tedavisi almış hasta grubu, 14 kişi tamoksifen tedavisi almayan kontrol grubu olarak belirlendi. Çalışmaya dahil edilen olguların yaş ortalaması 50± 9,7 idi. Hasta grubunda 25 kişinin beden kitle indeksi 25 ve üstündeydi. Tamoksifen kullananlarda ortalama kullanım süresi 1.88±1,68 idi. Çalışmaya aldığımız hasta grubunda 15 kişide tamoksifen tedavisi sonrasında yeni tanı diyabet gözlemlendi. Tüm çalışma grubunda tanı aşamasında ve en son kontroldeki kan glukoz değerleri değişimi arasında istatistiksel anlamlı fark mevcuttu(p=0.001). Hastaların kontrol grubuna göre en son kontrol glukoz ölçüm değerleri kontrol grubuna göre istatistiksel anlamlı yüksekti (t=5.661, p < 0.001). Tartışma ve Sonuç Diyabetin kanser gelişimindeki rolü tanımlanmış ve bu ilişki başta hiperinsülinizm olmak üzere, insülin direnci, obezite, beslenme alışkanlıkları, IGF-1 yüksekliği gibi farklı mekanizmalarla açıklanmaya çalışılmıştır. Hayvan çalışmalarında tamoksifenin beta hücre apopitozunu arttırdığı ve insülin sekresyonunu azalttığı gösterilmiştir. Bu sayede diyabete yatkınlık yarattığı açıklanmaktadır. Çalışmamızda tamoksifen tedavisi altındaki 30 kişinin 15’inde yeni tanı diyabet gelişmiştir. Tamoksifenin östrojen reseptörü pozitif hastalara başlanması ve bu hastaların östrojen reseptörü negatif olanlara göre östrojen maruziyetinin ve dolayısıyla diyabete yatkınlığının da fazla olmasının, diyabet gelişiminde rol oynadığı savunulmuştur. Çalışmamızda plazma glukoz değerleri açısından değerlendirildiğinde hastaların son kontrollerindeki ölçümlerin tamoksifen kullananlarda kullanmayanlara göre istatistiksel anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur. Sonuç olarak çalışmamız tamoksifenin insülin direnci ve diyabet gelişimi açısından etkilerini değerlendirmede prospektif randomize kontrollü geniş ölçekli çalışmalara ihtiyaç duyulduğunu göstermiştir. Tamoksifen tedavisi öncesinde hastaların metabolik profillerinin belirlenmesinin yan etki gelişimi açısından ön gördürücü olacağı düşüncesindeyiz.Keywords : Diyabet, meme kanseri, tamoksifen