Güzel Sanatların Birer Dalı Olarak Cinayet Ve İmgelerarasılık: The House That Jack Built Örneği

Authors : Şükrü AYDIN, Emine Uçar İLBUĞA

Pages : 227-245

Doi:10.31122/sinefilozofi.675550

View : 19 | Download : 11

Publication Date : 2016-05-29

Article Type : Research Paper

Abstract :Lars von Trier; tartışma yaratan filmleriyle egemen Hollywood sinemasına başkaldıran, ve kendine has yarattığı provokatif sinema dili ile kendinden söz ettiren bir yönetmendir. Trier’in filmlerinde anti-semitizm, ırk ilişkileri, toplumsal cinsiyet politikaları ve yanlış düşünmeyle ilgili klişelerde yer alan ‘hakikat’in ortaya çıkarılması adına sinematik provokasyonlar aracılığıyla ideolojik klişelere itiraz eden, düşünen ve düşündüren; dolayısıyla var olan kabulleri tersyüz eden bir dil öne çıkar. Bu nedenle Lars von Trier çektiği filmler ve ele aldığı radikal konularla bir yandan ismini sinema tarihine yazdırırken, diğer yandan önemli tartışmaların da odak noktasını oluşturur. İlk filmi The Element of Crime insert ignore into journalissuearticles values(1984); ile başlayan ve Europa insert ignore into journalissuearticles values(1991);, Breaking The Waves insert ignore into journalissuearticles values(1996);, Idioterne insert ignore into journalissuearticles values(1998);, The Dancer in the Dark insert ignore into journalissuearticles values(2000); ile devam eden sinema kariyerinde özellikle teatral bir sahneleme tarzıyla öne çıkan Dogville insert ignore into journalissuearticles values(2003); ve Manderlay insert ignore into journalissuearticles values(2005);’in ardından, Antichrist insert ignore into journalissuearticles values(2009);, Melancholia insert ignore into journalissuearticles values(2011); Nymphomaniac I-II insert ignore into journalissuearticles values(2013); gibi filmleri çekmiş ve bu filmler üzerine estetik, etik, siyasi bağlamlarda tartışmalar yürütülmüş ve yürütülmeye de devam etmektedir. Nitekim, yönetmenin provokatif eğilimlerinin artık sinemasıyla özdeş hale geldiğini öne süren Charles Martig, Trier’in sinemasını ‘rahatsızlık/tahrik sineması’ insert ignore into journalissuearticles values(cinema of irritation); olarak adlandırmaktadır. Trier’in son filmi The House That Jack Built insert ignore into journalissuearticles values(2018);’de ise zeki ve obsesif bir seri katilin temizlik ve kusursuzluk takıntılarıyla işlediği cinayetler filmin ana temasını oluşturur. Filminin ana karakteri Jack; kurbanlarını bir resim ya da müzik şaheseri kusursuzluğu ile öldürmektedir. Filmde Jack karakterine eşlik eden Verge karakteri ile Dante’nin İlahi Komedya’sına, Verge karakterini canlandıran melek Damiel insert ignore into journalissuearticles values(Bruna Ganz); ile Wim Wenders’in Der Himmel Über Berlin’ine, Antichrist, Melancholia ve Nymphomaniac gibi kendi filmlerinden bazı sahnelere yaptığı atıflar önem taşır. Bu çalışma kapsamında The House That Jack Built filmi temel çıkış noktası olmak üzere Lars von Trier sinemasında imgelerarasılığın tezahürleri üzerine bir tartışma yürütülecektir.
Keywords : Lars von Trier, İmgelerarasılık, Sinema, Tahrik Sineması, Provokasyon